O rasie

FCI Standard N° 183 / 18.04.2007
SZNAUCER MINIATUROWY
(Zwergschnauzer)
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 06.03.07.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do
zaganiania bydła.
Sekcja 1.1 Pinczery.
Próby pracy nie obowiązują.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Na przełomie XIX i XX wieku w rejonie Frankfurtu nad Menem
powstał typ karłowatego sznaucera, wówczas ciągle jeszcze nazywanego szorstkowłosym pinczerem
miniaturowym.Były to psy mało wyrównane, w różnym typie i różnej wielkości, i najrozmaitszej
sierści, od szorstkiej po jedwabistą, toteż utworzenie z nich jednolitej rasy, która mieć miała typ i zalety większego sznaucera, nie było łatwe.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, mocny, raczej krępy niż lekki, szorstkowłosy, elegancji.
Pomniejszona wersja sznaucera, bez oznak karłowatości w wyglądzie.
WAŻNE PROPORCJE:
Sylwetka kwadratowa: wysokość w kłębie niemal równa długości tułowia.
Długość głowy (mierzona od czubka nosa do guza potylicznego) stanowi połowę długości
tułowia (mierzonej od kłębu do nasady ogona).
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Podobne, jak u sznaucera, z cechami typowymi dla małych
psów. Inteligencja, odwaga, wytrzymałość i czujność czynią ze sznaucera miniaturowego
niekłopotliwego psa domowego, stróża i towarzysza, którego można bez problemów trzymać nawet w
małym mieszkaniu.
GŁOWA
MÓZGOCZASZKA
Czaszka: Mocna, długa, z wyraźnym guzem potylicznym. Głowa  proporcjonalna do rozmiarów
psa. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do linii grzbietu nosa.
Stop: Wydaje się znaczny za sprawą obfitych brwi.
TRZEWIOCZASZKA
Nos: Trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.
Kufa: Kształtu tępego klina. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Czarne, suche i przylegające, także w kącikach.
Uzębienie: Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryz nożycowy, równy i ścisły. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak
widoczne, aby zmieniały prostokątny kształt głowy (podkreślony przez brodę).
Oczy: Średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii
wierzchołka czaszki.
SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, sucha, szlachetnie wygięta, płynnie przechodzi w łopatki, oddaje siłę psa. Skóra przylegająca, bez fałd.
TUŁÓW
Linia górna: Lekko opada od kłębu ku tyłowi.
Kłąb: Stanowi najwyższy punkt grzbietu.
Grzbiet: Mocny, krótki i dobrze związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies
sprawiał wrażenie krótkiego.
Zad: Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenia przechodzący w nasadę ogona.
Klatka : Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez
rękojeść mostka, wyraźne.
Linia dolna i brzuch : Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.
OGON: Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie
oglądane z boku – przedramiona proste.
Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50 stopni do linii poziomej.
Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, z łopatka tworzy kąt 95 – 100 stopni.
Łokcie: Przylegające, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Przedramię: Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste.
Nadgarstek: Mocny.
Śródręcze: Mocne i sprężyste. Oglądane z przodu – pionowe, oglądane z boku – trochę nachylone w stosunku do podłoża.
Łapy: Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne.
KOŃCZYNY TYLNE: Oglądane z boku   – dobrze kątowane, oglądane z tyłu – równolegle, ustawione nie za blisko siebie.
Udo: Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Podudzie: Długie, mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy.
Staw skokowy: Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz.
Śródstopie: Pionowe do podłoża.
Łapy: Nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne.
CHODY: Elastyczne, eleganckie, dziarskie, swobodne i przestrzenne. Wykrok kończyn przednich
możliwie najdłuższy; kończyny tylne z dobrym i sprężystym wykrokiem dają prawidłowy napęd.
Przednia i tylna noga stawiane są do przodu jednocześnie. Grzbiet, więzadła i stawy pozostają stabilne.
SKÓRA: Dobrze przylegająca na całym ciele.
SZATA
SIERŚĆ: Powinna być twarda, szorstka i gęsta; składa się gęstego podszerstka i nie za krótkiej okrywy, przylegającej do ciała. Włos okrywowy szorstki, dostatecznie długi, aby ocenić jego strukturę, ani szczeciniasty, ani falisty. Na kończynach włos nie tak twardy, jak na tułowiu. Na wierzchu głowy i uszach sierść krótka. Charakterystyczna jest broda, która nie powinna być całkiem miękka i krzaczaste brwi, trochę przykrywające oczy.
MAŚĆ
- Czysto czarna z czarnym podszerstkiem.
- Pieprz i sól.
- Czarno srebrna
- Biała
Celem hodowlanym w odmianie pieprz i sól jest uzyskanie maści w pośrednim odcieniu, jednolicie rozłożonej, z szarym podszerstkiem i dobrze pigmentowaną okrywą koloru pieprzu.
Dozwolone są odcienie od ciemno szarego, żelazistego, po srebrno szary, zawsze z ciemną maską w odcieniu harmonizującym z barwą tułowia. Wyraźne jasne znaczenia na głowie, piersi i kończynach są niepożądane.
Przy maści czarno srebrnej dążyć należy do uzyskania czarnej okrywy i czarnego podszerstka, białych znaczeń nad oczami, na policzkach, na brodzie, spodzie szyi, w postaci dwóch trójkątów na piersi, na łapach do nadgarstka, po wewnętrznej stronie tylnych kończyn i wokół odbytu. Wierzch głowy i
zewnętrzna strona uszu powinny być czarne, jak włos tułowia.
WIELKOŚĆ I WAGA
Wysokość w kłębie: Psy i suki od 30 do 35 cm.
Waga: Psy i suki od 4 do 8 kg.
WADY : Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w
zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.
W szczególności:
- Głowa zbyt mała lub zbyt duża.
- Ciężka lub okrągła czaszka.
- Zmarszczki na głowie.
- Kufa krótka, wąska lub szpiczasta.
- Zgryz cęgowy.
- Mocno wyrażone policzki lub kości policzkowe.
- Oczy jasne, zbyt duże, okrągłe.
- Uszy nisko osadzone, zbyt długie lub niejednakowo załamane. .
- Luźna skóra na szyi.
- Podgardle. Wątły kark.
- Grzbiet długi, nie związany, zapadnięty.
- Grzbiet karpiowaty.
- Spadzisty zad.
- Ogon od nasady skierowany w kierunku głowy.
- Długie łapy.
- Inochód.
- Sierść zbyt krótka, zbyt długa, miękka, falista, kosmata, jedwabista, maść biała lub z białymi albo innymi znaczeniami. .
- Brązowy podszerstek.
- U odmiany pieprz i sól: czarna pręga lub siodło na grzbiecie.
- U odmiany czarno srebrnej trójkaty na piersi nie rozgraniczone.
- Odchylenie od podanych rozmiarów do 1 cm.
WADY DUŻE
- Nieprawidłowy wyraz płci (np. psy o suczym wyglądzie).
- Budowa wyraźnie ciężka lub lekka.
- Łokcie wykręcone na zewnątrz.
- Strome kątowanie tyłu.
- Stawy skokowe wykręcone na zewnątrz.
- Zbyt krótkie śródstopie.
- Biel u psów czarnych i pieprz z solą.
- Łaty u psów czarno srebrnych i białych.
- Odchylenie od podanych wymiarów o 1 do 2 cm.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
- Lękliwość, agresja, nadmierna podejrzliwość, nerwowość.
- Widoczna degeneracja budowy.
- Całkowicie odwrócony wyraz płci.
- Wady zgryzu: przodozgryz, tyło zgryz, krzywe szczęki.
- Oczywiste wady budowy, sierści i umaszczenia.
- Odchylenie od podanych wymiarów o więcej niż 2 cm.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.